شیمی درمانی یک پروسه قدرتمند است که به تخریب سلولهای سرطانی میپردازد. زمانی که شیمی درمانی روی فرد انجام میشود، باید میزان نتیجهبخش بودن آن را روی سلولهای سرطانی بررسی کرد که این تکنیکها شبیه به تستهای تشخیص سرطان هستند. میتوان از طریق معاینه فیزیکی، تومور یا غدد لنفاوی فرد را مورد بررسی قرار داد.
بعضی از تومورهای سرطانی درونی میتوانند خودشان را از طریق اشعه ایکس و یا سیتیاسکن نشان دهند و یا با خطکش قابل اندازهگیری باشند. آزمایش خون میتواند عملکرد قسمتها و ارگانهای مختلف بدن را نشان دهد. آزمایش مارکر یا نشانگر تومور نیز میتواند برای سرطانهای خاص به کار برود.
زمانی که تمام سرطان یا تومور ناپدید شده باشد و هیچ گونه علامتی از بیماری وجود نداشته باشد، یک نشانگر تومور میتواند در این بخش کارساز باشد.
زمانی که درصد سرطان کاهش پیدا کرده اما بیماری هنوز باقی مانده باشد، در این مواقع علائم بیماری هنوز مشخص هستند.
زمانی که سرطان نه رشد و نه کاهش داشته است و میزان آن هیچ تغییری نکرده است، در این زمان مارکر تومور هیچ تغییری را نشان نمیدهد.
زمانی که سرطان رشد داشته باشد، در این مواقع میزان رشد بیماری بیش از قبل درمان میباشد که نشانگر میزان افزایش را نشان میدهد.
شیمی درمانی میتواند رشد اولیه تومور را متوقف کند یا به طور کل آن را از بین ببرد و از شیوع سلولهای سرطانی در سرتاسر بدن جلوگیری کند اما این روش برای همه کارآمد نیست. بعضی از انواع سرطانها نسبت به بقیه، به این درمان مقاومتر هستند و بعضی دیگر بعد از گذشت زمان این مقاومت را به دست میآورند.