رفتار با افراد سرطانی
به دوستی که مبتلا به سرطان شده است چه باید بگویید؟
چگونه باید با افراد مبتلا به سرطان همدردی کنیم؟
هلن ویچ، از بنیاد خیریه سرطان نوجوانان، به تازگی کارزاری برای آگاهی‌رسانی در مورد بهترین روش حمایت از دوستان مبتلا به سرطان راه انداخته است.
او می‌گوید:
کاملا قابل درک است که بترسیم، ندانیم چکار کنیم یا چه بگوییم، یا از این بترسیم که حرف نامناسبی بزنیم. اما دوست شما همین الان هم گرفتار بدترین تجربه ممکن است، بنابراین هرچه بگویید یا هرکاری بکنید، آنقدرها بد نخواهد بود.
مهم‌ترین توصیه‌های او این است که دوستتان را به حساب بیاورید و در جریان امور قرار بدهید، گفت‌وگوهای معمولی داشته باشید و ارتباط‌تان را با او حفظ کنید.
وی اضافه می‌کند:
«یک پیام بفرستید یا زنگ بزنید …
هر چه بیشتر طول بدهید سخت‌تر خواهد شد. و واقعا بهترین کار این است که از خودشان بپرسید چکار می‌توانم برایت بکنم، چون رابطه دوستی، یکی از بخش‌های مهم در مرحله بهبودی از سرطان است».
در پژوهش تازه‌ای از بنیاد خیریه سرطان نوجوانان، ۴۰ درصد از ۱۲۱ بیمار سرطانی نوجوان، گفته‌اند که بعضی از دوستانشان پس از تشخیص بیماری با آن‌ها قطع رابطه کرده و سه‌چهارم آن‌ها می‌گویند که رابطه دوستی‌شان دست‌خوش تغییرات شده است.
حس معذب بودن
تقریبا نیمی از ۱۲۱ بیمار جوانی که در نظرسنجی شرکت کرده بودند، می‌گویند که دلیل اصلی دوری کردن دوستان این است که معذبند چه بگویند یا چکار کنند.
این دقیقا همان چیزی است که رایان هاروی، وقتی در ۱۴ سالگی متوجه شد به سرطان خون مبتلا شده، فهمید.
او می‌گوید: «چندتا از دوستانم از من فاصله گرفتند و رابطه‌شان را قطع کردند. آن موقع خیلی دردناک بود اما حالا تقریبا می‌فهمم چرا این رفتار را کردند. سرطان مثل یک تابوی عظیم است و به نظرم خیلی از آن‌ها فکر می‌کردند من می‌میرم و نمی‌دانستند چطور با این وضعیت کنار بیایند.»
او حالا ۲۲ سال دارد و می‌گوید طی چند سال گذشته فهمیده که رفیق واقعی کیست و بعضی از آن‌ها در جریان درمان، کنارش مانده‌اند
