سرطانمقالات

سرطان دیواره رحم

درباره سرطان دیواره رحم چه می‌دانید؟

سرطان آندومتر نوعی از سرطان است که در رحم شروع می شود. رحم عضو لگن، توخالی و گلابی شکل است که در آن رشد جنین رخمی دهد. سرطان آندومتر بعضی اوقات سرطان رحم نامیده می‌شود. انواع دیگر سرطان می‌تواند در رحم ایجاد شود، از جمله سارکوم رحم، اما بسیار کمتر از سرطان آندومتر است.

‎سرطان آندومتر اغلب در مراحل اولیه تشخیص داده می‌شود زیرا غالباً خون‌ریزی غیر طبیعی واژن ایجاد می‌کند. اگر سرطان آندومتر زودکشف شود، برداشتن رحم از نظر جراحی اغلب سرطان آندومتر را درمان می‌کند.

‎علائم

‎علائم و نشانه‌های سرطان آندومتر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خونریزی واژن پس از یائسگی
• خونریزی بین دوره‌ها
• درد لگن

‎عواملی که خطر ابتلا به سرطان آندومتر را افزایش می‌دهد عبارتند از:

• تغییر در تعادل هورمون‌های زنانه در بدن

تخمدانها دو هورمون اصلی زنانه را تشکیل می‌دهند – استروژن و پروژسترون. نوسانات موجود در تعادل این هورمون‌ها باعث ایجاد تغییر در آندومتر می‌شود.

‎بیماری یا شرایطی که باعث افزایش میزان استروژن، اما سطح پروژسترون نمی‌شود، در بدن شما می تواند خطر ابتلا به سرطانآندومتر را افزایش دهد. نمونه‌ها شامل الگوهای تخمک‌گذاری نامنظم هستند که ممکن است در سندرم تخمدان پلی کیستیک، چاقی و دیابت اتفاق بیفتد. مصرف هورمون پس از یائسگی که حاوی استروژن اما پروژسترون نیست، خطر ابتلا به سرطان آندومتر را افزایش می‌دهد.

‎یک نوع نادر تومور تخمدان که باعث ترشح استروژن می‌شود نیز می‌تواند خطر ابتلا به سرطان آندومتر را افزایش دهد.

• سال‌های بیشترقاعدگی

شروع قاعدگی در سنین پایین – قبل از 12 سالگی – یا شروع یائسگی بعداً خطر ابتلا به سرطان آندومتر را افزایش می‌دهد. هرچه دوره‌های بیشتری داشته باشید، میزان آندومتر در معرض استروژن بیشتر است.

• هرگز حامله نباشید

اگر هرگز باردار نبوده‌اید، نسبت به کسی که حداقل یک بار بارداری داشته باشد، خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان آندومتر دارید.

• سن بالاتر

با بزرگتر شدن، خطر ابتلا به سرطان آندومتر افزایش می‌یابد. سرطان آندومتر اغلب بعد از یائسگی رخ می‌دهد.

• چاقی

چاق بودن خطر ابتلا به سرطان آندومتر را افزایش می‌دهد. این ممکن است رخ دهد زیرا چربی اضافی بدن تعادل هورمون‌های بدن را تغییر می‌دهد.

• هورموندرمانی برای سرطان پستان.

مصرف داروی هورمون درمانی تاموکسیفن برای سرطان پستان می‌تواند خطر ابتلا به سرطان آندومتر راافزایش مي‌دهد

عوارض راديوتراپي رحم:

عوارض جانبی کوتاه مدت

عوارض جانبی شایع راديوتراپي رحم شامل خستگی شدید، که ممکن است تا حدود 2 هفته پس از شروع درمان شروع نشود، اسهال كه معمولاً با داروهای بدون نسخه قابل کنترل است. حالت تهوع و استفراغ ممکن است رخ دهد، اما با دارو قابل درمان است. این عوارض جانبی بیشتر از پرتودرمانی با پرتودرمانی خارجی است.

هنگامی که شیمی درمانی با اشعه انجام می‌شود، عوارض جانبی بدتر می شوند.

تغییرات پوستی، که می‌تواند از قرمزی خفیف تا لایه‌برداری و تاول باشد، بسیار رایج است. پوست ممکن است مایعات را آزاد کند، که می‌تواند منجر به عفونت شود، بنابراین باید تمیز و محافظت از منطقه در معرض تابش انجام شود. گاهی پوست در ناحیه تحت درمان تیره‌تر یا انعطاف ناپذیر‌تر سخت‌تر می‌شود.

پرتودرمانی می‌تواند مثانه را تحریک تحریک مثانه به نام کیستیت تابشی می‌تواند منجر به ناراحتی، خون در ادرار و نیاز به ادرار کردن مكرر شود.

تشعشع همچنین می‌تواند باعث تحریک در روده شود. تحریک رکتال یا خونریزی به پروکتیت پرتویی گفته می‌شود. بعضی اوقات با جوش‌هایی که حاوی استروئید مانند هیدروکورتیزون یا شیاف‌هایی است که حاوی یک ضد التهاب هستند، درمان می‌شود.

پرتودرمانی می‌تواند واژن را تحریک کرده و منجر به ناراحتی و تخلیه يا ترشح شود. به این واژینیت پرتونگاری گفته می‌شود. هنگامی که تحریک شدید باشد، زخم‌های باز ممکن است در مهبل ایجاد شود، که ممکن است نیاز به درمان با کرم استروژن داشته باشد.

پرتودرمانی همچنین می‌تواند منجر به تعداد کم خون شود و باعث کم خونی يعني گلبول‌های قرمز خون پایین و لکوپنی يا گلبول‌های سفید خون پایین شود. شمارش خون معمولاً طی چند هفته پس از قطع تابش به حالت عادی برمی‌گردد.

عوارض طولانی مدت

راديوتراپي ممکن است باعث تغییراتی در لایه واژن شود که منجر به خشکی واژن شود. در بعضی موارد ممکن است بافت اسکار در واژن ایجاد شود. بافت اسکار می‌تواند واژن را کوتاه‌تر یا باریک‌تر کند به نام تنگی واژن، که می‌تواند رابطه جنسی را دردناک کند.

پرتودرماني لگن همچنین می‌تواند به انسداد منجر شود که مایعات از تخلیه مایع از پا جلوگیری می‌کنند. این می‌تواند به تورم شدید منجر شود، به نام لنفودما. Lymphedema یک اثر جانبی طولانی مدت است.

در حقیقت ممکن است پس از پایان درمان چند ماه یا حتی سال‌ها شروع نشود. در صورت برداشتن غدد لنفاوی لگن در حین عمل برای برداشتن سرطان، این عارضه جانبی شایع‌تر است